Στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» δημοσιεύθηκε ένα εξαιρετικό και αποκαλυπτικό κείμενο του Δημήτρη Καραίσκου με τίτλο «ΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ» το οποίο αναφέρεται σε δέκα βραχονησίδες «η σιωπηλή επικράτεια των οποίων κρύβει ιστορίες για πειρατές και μοναχούς, ναυάγια και ναυαγούς, μοναχικούς και στοιχειωμένους φάρους, θρύλους και θησαυρούς».

Η εισαγωγή του άρθρου και όσα αναφέρει για την Ζουράφα είναι τα παρακάτω:

«Πέρα από τα μεγάλα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, απλώνεται η σιωπηλή επικράτεια των βραχονησίδων. Κουκκίδες γης που ξεμυτίζουν από τη θάλασσα, συχνά ξεχασμένες, συμπυκνώνουν την άγραφη ιστορία του Αρχιπελάγους: μια ιστορία πειρατών και μοναχών, ναυαγίων, μοναδικών βιότοπων, μοναχικών φάρων, θρύλων και φαντασμάτων. Με τόσες ενδιαφέρουσες όψεις, ο όρος «βραχονησίδες» μάλλον τις υποβιβάζει. Oπως έχει επισημάνει ο νησιολόγος Γεώργιος Γιαγκάκης, ο όρος είναι εσφαλμένος, καθώς δεν πρόκειται για απλούς βράχους, αλλά για τόπους με οικολογικό και εθνικό ενδιαφέρον, που συχνά φιλοξένησαν ανθρώπινη δραστηριότητα.

Το παρόν αφιέρωμα επιχειρεί μια γνωριμία με δέκα από αυτούς τους μυστηριώδεις «άγνωστους» του Αιγαίου.

Ζουράφα Ακρίτας του Βορρά

Η Ζουράφα ή Λαδοξέρα, ανατολικά της Σαμοθράκης, είναι το βορειοανατολικότερο άκρο της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας, μια μικροσκοπική ξέρα με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, με τον αυτόματο μεταλλικό φανό της να στέκεται πάνω της σαν εθνικό σύμβολο. Η σημασία της είναι τέτοια που η Τουρκία την έχει εντάξει στις «γκρίζες ζώνες». Η ιστορία της χάνεται στους αιώνες, με αναφορές σε χάρτες από τον 16ο αιώνα. Ο λόγιος Νικόλαος Φαρδύς, το 1897, κατέγραψε «ίχνη αρχαίων κτισμάτων στα βυθισμένα μέρη της», υποστηρίζοντας ότι είναι λείψανο αρχαίων νησιών που καταποντίστηκαν>>.