Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καππαδοκών Ν. Έβρου – «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ» εδρεύει στην Αλεξανδρούπολη στην οδό Μητροπούλου 1, πέριξ του Ιερού Ναού Μεταμόρφωση Σωτήρος.

Ο σύλλογος λειτουργεί τμήμα εκμάθησης και διάδοσης των παραδοσιακών χορών της Καππαδοκίας, καθώς και χορωδία, ενώ παράλληλα πρωτοστατεί στις Πανηγυρικές Θείες Λειτουργίες:

– Προς τιμήν των Αγίων Θεοδώρων, στην ομώνυμη περιοχή κοντά στον Πόταμο.
– Εις μνήμην του Οσίου Δημητρίου εκ Μιστίου Καππαδοκίας.
– Στη μνήμη του Αγίου Δημητρίου στον ομώνυμο ιερό ναό στο προγονικό χωριό των Καππαδοκών την Ιάνα.

Το μουσείο του συλλόγου άρχισε να κατασκευάζεται το 2007 στον υπόγειο χώρο της Καππαδοκικής Εστίας. Το 2008, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνιά του από τον τότε Υπουργό Εθνικής Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη.

Το μουσείο σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να ταιριάζει με την «ατμόσφαιρα» των σπιτιών της Καππαδοκίας. Σκοπός της δημιουργίας του μουσείου είναι η συγκέντρωση, η συντήρηση και η διαφύλαξη των αντικειμένων από την ευρύτερη περιοχή της Καππαδοκίας, καθώς και η αναπαράσταση καθημερινών δραστηριοτήτων των κατοίκων της, έτσι ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να φανταστεί τον τόπο και τον τρόπο ζωής των Καππαδοκών.

Αρχικά, οι επισκέπτες ενημερώνονται από τον Υπεύθυνο Μουσείου Ζήση Μπουρμάδη, στην αίθουσα εκδηλώσεων, για την Καππαδοκία. Για την ξεχωριστή μορφολογία του εδάφους και τα λαξευτά σπίτια, τον τρόπο ζωής των Καππαδοκών, τα ήθη και έθιμα κ.α.

Στη συνέχεια, μεταφέρονται στο χώρο του μουσείου, όπου ακόμη από την είσοδό του ο επισκέπτης εισέρχεται σε ένα «λαξευτό» σπίτι της Καππαδοκίας. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά και παρευρισκόμενος σε χώρο όπου η θερμοκρασία του, με τη βοήθεια μηχανισμού, αναπαριστά αυτή που είχαν τότε τα σπίτια (περίπου 22° C), αντικρίζει την αίθουσα όπου αναπαρίσταται το εσωτερικό ενός σπιτιού με τις καθημερινές εργασίες, αλλά και το εξωτερικό, με αυλόπορτες και αυλόγυρους και εργαλεία που χρησίμευαν στις εξωτερικές δουλειές.

Ακολουθούν προθήκες, όπου εκτίθενται διάφορα εργαλεία και ο αραμπάς, φορεσιές-ανδρικές και γυναικείες- μαζί με τα απαραίτητα αξεσουάρ, παπλώματα και χαλιά, βιβλία με την «καραμανλίδικη» γραφή, κοσμήματα-κειμήλια καθημερινών ανθρώπων και εγκόλπια και σταυρούς μητροπολιτών, έπιπλα και φωτογραφίες και τέλος, το πανέμορφο παρεκκλήσι με τις εικόνες που σώθηκαν στον ξεριζωμό και συντηρήθηκαν με μεγάλη επιμέλεια από τον σύλλογο.

ΧΟΡΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
Οι χοροί της Καππαδοκίας διακρίνονται για τη σεμνότητά τους. Παρατηρείται σταθερό πάτημα με όλο το πέλμα. Το σώμα, σχεδόν αλύγιστο. Τα χέρια κινούνται μπροστά στο στήθος και οι κινήσεις τους δεν υπερβαίνουν το ύψος του κεφαλιού. Όταν δεν κρατούν κάτι στα χέρια, τότε ενώνουν τα τρία δάκτυλα των χεριών τους, όπως όταν κάνουμε το σταυρό μας. Στην Καππαδοκία υπάρχουν αντικριστοί χοροί. Σε ορισμένους από αυτούς, δίνεται η δυνατότητα στους χορευτές να εκφράζονται ατομικά. Επίσης, χοροί πορείας. Σε αυτούς, ο κορυφαίος είναι ο γεροντότερος ή ο πιο λεβέντης, που τους καθοδηγεί στην πορεία που ακολουθούν.

Άλλοι χοροί είναι αυτοί που χορεύουν μόνο γυναίκες με μαντίλια στα χέρια και το χαρακτηριστικό τους είναι ο αργός ρυθμός και το κύλισμα που γίνεται με το δεξί πόδι να προηγείται. Υπάρχουν ακόμη χοροί που γίνονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του γάμου και χαρακτηρίζονται ως της νύφης ή του γαμπρού. Τέλος, υπάρχουν οι Ζεϊμπέκικοι χοροί και οι καρσιλαμάδες. Σε ορισμένους καππαδοκικούς χορούς, δίνεται η δυνατότητα στους επαγγελματίες χορευτές και στα παιδιά να χρησιμοποιήσουν διάφορα αντικείμενα στα χέρια τους, όπως κουτάλια και μαντήλια.

Ως πανκαππαδοκικός χορός χαρακτηρίζεται ο «Χορός των κουταλιών – Κόνιαλι» που
είναι αντικριστός χορός και χορευόταν σ’ ολόκληρη την Καππαδοκία.

Άλλοι χοροί είναι:
– Σουρουντίνα και Στρογγυλός
– Άγιος Ιωάννης και Αποχαιρετισμός-Μέγα Πάσχα
– Σεήτα-τα και Ωνημά
– Αλώνια-Χαρμάν Γερί, Κάλε-Κάστρο και ο χορός των μαχαιριών