Του Νικηφόρου Μάξιμου.
Η σπουδαία ταινία σπαγγέτι γουέστερν <Μονομαχία στο Ελ Πάσο>> παίχθηκε με τεράστια εμπορική επιτυχία το 1965. Κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι εξήντα περίπου χρόνια μετά θα είχαμε σίκουελ της με μεταφορά του τόπου από την Αμερική στην …Ορεστιάδα και πρωταγωνιστές αντί των Κλιντ Ήστγουντ- Λι Βαν Κλιφ τους…Διαμαντή Παπαδόπουλο-Βασίλη Μαυρίδη. Γιατί εδώ και λίγες ημέρες έληξε η άτυπη ανακωχή που υπήρχε μεταξύ των δύο ανδρών και ξεκίνησε ένας ανελέητος <εμφύλιος> πόλεμος που σίγουρα θα είναι <αιματηρός>, και χωρίς να μπορεί κανένας να υπολογίσει το πότε θα έρθει η λήξη του. Και είναι κυριολεκτικά και συμβολικά ο πόλεμος των δύο <εμφύλιος> αφού ο πρώην και ο νυν Δήμαρχος Ορεστιάδας έχουν κοινή πολιτική καταγωγή και συνυπήρξαν μέχρι πριν λίγους μήνες στην ίδια αυτοδιοικητική στέγη.
Όλα ξεκίνησαν από τη συνέντευξη που έδωσε στο σταθμό Ράδιο-Έβρος στο δημοσιογράφο Νίκο Πατούνα ο δήμαρχος Ορεστιάδας και στην οποία δικαιολόγησε τα λάθη, τις παραλείψεις και τα κενά της δημοτικής αρχής με το επιχείρημα : “Ήταν ένα οκτάμηνο πραγματικά με μεγάλη πίεση, πολύ κουραστικό, με πολλά καινούργια πράγματα που έπρεπε να διαχειριστούμε, με αλλαγές στη νομοθεσία, με κλεισίματα σε νομικά πρόσωπα, με άλλες λειτουργίες εσωτερικές εντός του δήμου, συν τα προβλήματα του κόσμου τα οποία είναι συνεχόμενα, διαρκή και δικαιολογημένα έχουν απαιτήσεις από τη δημοτική αρχή“, υποστηρίζοντας συγχρόνως πως “οι συνεργάτες μου όλοι έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και νομίζω πως σιγά σιγά τα πράγματα τα φέρνουμε σε έναν δρόμο, αυτόν που πρέπει να είναι“, λέγοντας “δεν δηλώσαμε ποτέ θαυματοποιοί“. Στη συνέντευξη του ο δήμαρχος έκανε κριτική σε συγκεκριμένα θέματα της θητείας του Β.Μαυρίδη και δικαιολόγησε τις <επιδόσεις> του δήμου στο φετινό φεστιβάλ του Άρδα.
Πριν δύο ημέρες στον ίδιο δημοσιογράφο έδωσε συνέντευξη ο Β.Μαυρίδης , ο οποίος <άστραψε και βρόντηξε> και έριξε <πυρηνικές βόμβες > για τη νοοτροπία, τη λειτουργία, τη διαφάνεια, την αποτελεσματικότητα, την ηθική και πολλά άλλα σημεία του δημάρχου και της δημοτικής αρχής. Δεν μπορέσαμε να καταγράψουμε αριθμητικά πόσες φορές κατηγόρησε το δήμαρχο για σκόπιμη απόκρυψη της αλήθειας , ότι λέει ψέμματα και παραμύθια, ότι ψεύδεται , είναι παραμυθατζής, και έχει θράσος. Βαρύτατοι χαρακτηρισμοί οι οποίοι αν δεν απαντηθούν αξιόπιστα και τεκμηριωμένα από το δήμαρχο, θα υπάρχει σοβαρό θέμα στο προφίλ και την αυτοδιοικητική ταυτότητα του.
Η καλύτερη ευκαιρία για το Δ.Παπαδόπουλο για να διώξει από επάνω του αυτές τις <σκιές> και τους χαρακτηρισμούς είναι ν’ αποδεχθεί την πρό(σ) κληση που του έκανε δημόσια ο Β.Μαυρίδης να συναντηθούν σε ζωντανό διάλογο, σε ντιμπέιτ στο σταθμό και εκεί να δοθούν απαντήσεις, να τεθούν ερωτήματα, να γίνουν καταγγελίες που θα μπορούν ν απαντηθούν. Αν ο δήμαρχος <δεν σηκώσει το γάντι>, τότε το υπόλοιπο της θητείας του θα είναι ευάλωτο και προβληματικό.
Από τη συνέντευξη-ποταμό του Β.Μαυρίδη ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές του στην εμπλοκή της εισαγγελίας σε συγκεκριμένο πρόβλημα του Δήμου και η προειδοποίηση ότι για το θέμα της ανακαίνισης του γραφείου του δημάρχου θα υπάρξουν ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις.
Να θυμηθούμε ότι η ύβρις και η τίσις στην αρχαία Ελλάδα είχαν συγκεκριμένη έννοια και ρόλο στην καθημερινή ζωή. Όπως και στη σύγχρονη Ελλάδα.
