Ο άγραφος κανόνας στις αίθουσες σύνταξης ανά τον κόσμο θέλει την ανασκόπηση των γυναικοκτονιών να τυπώνεται ή να δημοσιεύεται τελευταία, δίπλα στα μεγάλα γεγονότα του έτους, τους διάσημους θανάτους, τις σταθερά λιγοστές χαρμόσυνες ειδήσεις. Ο λόγος αυτής της καθυστέρησης οφείλεται στη ζοφερή πραγματικότητα που θέλει τις γιορτινές μέρες να εντείνονται τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, κάποτε με τραγική κατάληξη, και τη λίστα των δολοφονημένων γυναικών να μεγαλώνει ασύμμετρα εκεί κατά τις τελευταίες ημέρες του έτους.

Στη χώρα μας, το 2024 έκλεισε με 16 γυναίκες οριστικά απούσες από την οικογένειά τους. Ισάριθμες οικογένειες με άλλα τόσα παιδιά δεν γιόρτασαν φέτος την έλευση του νέου χρόνου γιατί κάποια λείπει, αφανισμένη από το χέρι του συντρόφου, του συζύγου ή του γιου της. Και συνήθως –και ενώ έχει γίνει σαφές ότι η νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία δεν θα συμβεί- εκτός λίστας μένουν συνήθως τα κορίτσια και οι ηλικιωμένες, σαν μια επιπρόσθετη άρρητη περιφρόνηση προς αυτές της ηλικίες της γυναικείας ζωής που αφαιρέθηκε με βία και με αποκλειστικό κίνητρο το φύλο και τις ανισότητες που πηγάζουν από αυτό.

Με την ελπίδα, ότι το 2025 το φαινόμενο θα περιοριστεί και με την προσδοκία ότι στα χρόνια που θα ακολουθήσουν οι αιτίες του θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, θυμόμαστε εκείνες που φέτος θα είναι με τα παιδιά και τους αγαπημένους τους, γιατί τους εκλάπη αυτό το δώρο.

Στις 21 Ιουνίου 2024 στην Αλεξανδρούπολη, 81χρονος μαχαιρώνει την 73χρονη σύζυγό του και στη συνέχεια αποπειράται να αυτοκτονήσει, πίνοντας χλωρίνη. Στον τόπο του εγκλήματος βρίσκεται και ένα ακονιστήρι με το οποίο ακόνισε το μαχαίρι πριν επιτεθεί στο θύμα. Νοσηλεύεται και ενώ λίγες ημέρες πριν είχε επιτεθεί στον εγγονό του.

Αποκαλύπτεται ότι η οικογένεια περίμενε την απόφαση εισαγγελέα για την ακούσια νοσηλεία του καθώς ο ηλικιωμένος αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, αρνείτο να λάβει την αγωγή του και είχε συχνά επιθετική συμπεριφορά προς τους οικείους του.